کتاب "ايرانی که من شناختم"
نوشته ب . نيکيتين، کنسول روس در تهران را بيست سال پيش با بی دقتی خوانده بودم. هفته پيش آنرا دوباره مرور ميکردم که به صفحه کلشتر، منجيل و هرزويل رسيدم و چند سطر خيلی جالب با يک عکس نظرم را جلب کرد. در رابطه با ديداری که در کلشتر داشته نوشته و از هرزبـــــيل و سرو تاريخی آن هم يادی کرده...
کتاب تقريبا يکصد سال پيش نوشته و در سال ۱۳۲۵ به فارسی ترجمه شده.
ضمنا پس از خواندن اين کتاب و در نظر گرفتن سفرنامه ناصر خسرو از هزار سال پيش، شک من در رابطه با حرف "و" در کلمه هرزويل دو چندان شد! در باره "ه" يا "خ" در اول کلمه هم هنوز شک دارم ولی خب اسم صد ها شهر در همه دنیا به مرور زمان تغییر پیدا کرده یا کلا عوض شده
صفحه ای از کتاب و عکس باورنکردنی سرو اسطوره در يکصد سال پيش!!!
... و داستان عصرانه خوردن ناصرالدين، پادشاه قاجار در زير سايه درخت... طی سفر
تاريخی خود به اروپا.
